Διακήρυξη της ΕΣΑΚ Μισθωτών Τεχνικών για τις εκλογές του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών (Νοέμβρης 2021)
Επιλέγουμε την πραγματική αναμέτρηση με την αντεργατική πολιτική
Οι εργαζόμενοι/-ες στους κλάδους των Κατασκευών, των Επιστημονικών Τεχνικών Υπηρεσιών και των Τεχνικών Μελετών γνωρίζουμε με οδυνηρό τρόπο ότι η μετάβαση της οικονομίας σε φάση «ανάκαμψης» δε μεταφράζεται σε οφέλη για όλους. Με τους μισθούς που μας «αφήνει» η κρίση, καλούμαστε να πληρώσουμε την ακρίβεια που μας «φέρνει» η ανάκαμψη!
Γνωρίζουμε τη 10ωρη μέχρι 12ωρη εργασία με απλήρωτες υπερωρίες που είναι καθεστώς πολύ πριν το νόμο Χατζηδάκη, γιατί με το «μπλοκάκι» δεν πληρωθήκαμε ποτέ υπερωρίες στο εργοτάξιο ή στο γραφείο, απολυθήκαμε όταν δε δεχτήκαμε να δουλεύουμε απλήρωτοι Σαββατοκύριακα. Οι εργαζόμενες δεν επέστρεψαν ποτέ στη δουλειά γιατί έμειναν έγκυες. Η μονιμοποίηση της «τηλεργασίας» επεκτείνει τον εργάσιμο χρόνο, δηλαδή τον απλήρωτο χρόνο δουλειάς, μαζί με την εντατικοποίηση, αυξάνει την εκμετάλλευση, τα κέρδη των εργοδοτών.
Η ασφάλιση μετατράπηκε σε πλήρως ανταποδοτικό «επενδυτικό προϊόν» με το «έκτρωμα» Κατρούγκαλου που διατηρήθηκε με το νόμο Βρούτση και το νέο νόμο Χατζηδάκη που τινάζει στον αέρα τις επικουρικές συντάξεις μέσω της κεφαλαιοποίησης. Ο νόμος Κατρούγκαλου «νομιμοποίησε» το ευέλικτο καθεστώς του «συνεργάτη» με μπλοκάκι, του εργαζόμενου χωρίς τα δικαιώματα της εξαρτημένης εργασίας: ωράρια, αποζημιώσεις, άδειες, δώρα, επιδόματα, προστασία της εγκυμοσύνης, όριο ομαδικών απολύσεων κλπ.
Ο νόμος Χατζηδάκη επιχειρεί να επιβάλλει τον άμεσο έλεγχο, κράτους και εργοδοτών, του μητρώου μελών των σωματείων και την «ηλεκτρονική» ψηφοφορία, επεκτείνει τον απεργιοκτόνο νόμο του ΣΥΡΙΖΑ για την προκήρυξη απεργίας, με την ψήφο 50% +1 του συνόλου των εργαζόμενων.
Απάντηση μπορεί να δώσει μόνο η πραγματική συλλογική αντιπαράθεση με οργανωμένο αγώνα ενάντια στην εργοδοσία που αξιοποιεί το σύνολο των αντεργατικών ρυθμίσεων των κυβερνήσεων ΝΔ –ΚΙΝΑΛ –ΣΥΡΙΖΑ. Αναμέτρηση με την πολιτική του κεφαλαίου και της Ε.Ε. που θέλουν να καθορίζουν με ατομικούς όρους την εργασία και τη ζωή μας. Τσάκισαν το μέσο μισθό, εργασιακές σχέσεις και δικαιώματα που με αγώνα κατοχυρώνονταν σε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας που κατάργησαν ουσιαστικά το 2012. Σημαντικό βήμα σε αυτόν τον αγώνα είναι σήμερα η πάλη για την υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης στον κλάδο που θα αποτελεί ασπίδα μας, θα κατοχυρώνει μισθούς, ωράρια συνθήκες εργασίας.
Ο πραγματικός αντίπαλος
Το τσάκισμα δικαιωμάτων είναι προϋπόθεση για χρυσοφόρες επενδύσεις στα έργα υποδομής, στην «πράσινη» και «ψηφιακή» μετάβαση, με νέα κίνητρα για το κεφάλαιο. Η όξυνση της κρατικής καταστολής, έχει στόχο τη δράση των σωματείων, γιατί ξέρουν πως μπορούν να ξεσπάσουν μαχητικοί αποφασιστικοί αγώνες, να αναγεννηθεί η ταξική πάλη. Θέλουν όλες οι απεργίες να βγαίνουν παράνομες, απεργοί να διώκονται και τα σωματεία να μην μπορούν να σηκώσουν κεφάλι. Αυτή είναι η στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου που ακολουθεί κάθε κυβέρνηση που υπηρετεί την καπιταλιστική ανάπτυξη. Γι’ αυτό μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να ψηφίζει όλα τα «αναπτυξιακά» νομοσχέδια της ΝΔ, περισσότερα απ’ τα μισά άρθρα του νόμου Χατζηδάκη.
Οι επιδιώξεις για αναβάθμιση της θέσης στην ευρύτερη περιοχή των εγχώριων ομίλων οδηγεί στη βαθύτερη εμπλοκή της χώρας στους επικίνδυνους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ σε πανάκριβους εξοπλισμούς που τους πληρώνουμε όλοι εμείς. Η κυβέρνηση της ΝΔ όπως η προηγούμενη του ΣΥΡΙΖΑ μετέτρεψαν ολόκληρη την επικράτεια σε απέραντο αμερικανοΝΑΤΟϊκό ορμητήριο
Πραγματική οργάνωση του αγώνα
Το ΣΜΤ μετράει ήδη πάνω από 20 χρόνια ζωής με τις υπόλοιπες, εκτός της ΕΣΑΚ, δυνάμεις στο «τιμόνι» του ΔΣ. Οι υπόλοιπες δυνάμεις ηγήθηκαν άλλοτε ως ενιαία παράταξη, άλλοτε με «αναδιατάξεις» που σχηματίζουν «νέες» πλειοψηφίες και θυμίζουν πολλαπλά «πρόσωπα του Ιανού».
Οι δυνάμεις της ΕΣΑΚ, δεν υπάρχουν μόνο στα χαρτιά των ανακοινώσεων του ΣΜΤ, βρίσκονται μπροστά για την οργάνωση του αγώνα στους χώρους δουλειάς. Είναι το Σωματείο στο χώρο δουλειάς τους, στην πραγματική ζωή. Στις μάχες στον ΕΛΛΑΚΤΩΡ, ενάντια στις μαζικές απολύσεις μηχανικών που εξαπολύθηκαν ταυτόχρονα με το σκληρό lockdown. Σε εργοτάξια και έδρα του ομίλου μαζί με το Συνδικάτο Οικοδόμων ενάντια στις εκβιαστικές μειώσεις μισθών το καλοκαίρι του 2020, που απολύθηκαν γιατί δεν αποδέχτηκαν τη μείωση μισθού. Μαζί με σωματεία και φορείς επιστημόνων για το ασφαλιστικό αλλά και αργότερα για την ενίσχυση των επιστημόνων με Μπλοκάκι που τέθηκαν σε αργία χωρίς επίδομα στην πανδημία. Στις απεργιακές μάχες για υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης στον κλάδο των κατασκευών.
Πρωταγωνιστήσαμε όλα αυτά τα χρόνια και επιβάλαμε τη διεξαγωγή ζωντανών Γενικών Συνελεύσεων, του ανώτερου οργάνου που οι αποφάσεις του πρέπει να καθοδηγούν τη δράση κάθε Σωματείου. Απαιτήσαμε την εφαρμογή των αποφάσεων των ΓΣ στην πράξη. Τόσο για την οργάνωση των αγώνων στον κλάδο και την αναγκαία συμπόρευση για παράδειγμα με το Συνδικάτο Οικοδόμων ενάντια στην κοινή εργοδοσία, όσο και για τον ευρύ συντονισμό με τα εκατοντάδες σωματεία και ομοσπονδίες μπροστά στις κεντρικές απεργιακές μάχες του εργατικού κινήματος ενάντια στα αντιασφαλιστικά και αντεργατικά εκτρώματα των ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ στη συνέχεια.
Αντί της ανάγκης για ζωντανή λειτουργία και δράση, πάνω από 3,5 χρόνια, ήρθαμε διαρκώς αντιμέτωποι με την «παραλυτική» στάση μιας πλειοψηφίας στο ΔΣ. Μιας πλειοψηφίας παρατάξεων που αρνήθηκε επανειλημμένα να συγκαλέσει Γενικές Συνελεύσεις (5 μόλις στη θητεία) ακόμα και να δημοσιεύσει έγκαιρα τις αποφάσεις των ΓΣ, γιατί στις περισσότερες υπερψηφίζονταν το πλαίσιο της ΕΣΑΚ. Η ίδια δήθεν «αντιγραφειοκρατική» πλειοψηφία έβαζε «ημερομηνία λήξης» της απόφασης της ΓΣ μόνο για λίγες μέρες, ενώ δήλωνε ότι «το αποτέλεσμα μιας γενικής συνέλευσης δε μπορεί να δεσμεύει ένα ΔΣ που έχει προκύψει από ένα συγκριτικά μεγαλύτερο εκλογικό σώμα».
Τώρα προεκλογικά ορισμένοι όπως η παράταξη Ριστάρτ -ΑΡΠΑ κάνουν προτάσεις για τη λειτουργία του ΔΣ λες και ιδρύθηκαν... χτες. Εμφανίζουν μάλιστα σαν νέα πρόταση την «εμπορική δυσφήμιση» επιχειρήσεων που απολύουν, όταν μετράμε ήδη πλήθος αγωνιστικών πρωτοβουλιών στις οποίες καταγγέλθηκαν δημόσια όμιλοι και μεγάλα τεχνικά γραφεία για καταπάτηση εργατικών δικαιωμάτων.
Βάζουμε στο στόχαστρο τον πραγματικό αντίπαλο
Οι δυνάμεις της Αριστερής Πρωτοβουλίας (ΝΑΡ) και των «εξαπτέρυγων» του ΣΥΡΙΖΑ (Ριστάρτ, Συνάρτηση), κατηγορούν τις δυνάμεις της ΕΣΑΚ ότι «δε διαθέτουν συνολικό σχεδιασμό για την ανατροπή της επίθεσης» γιατί διαφωνούν ουσιαστικά με ένα σχεδιασμό στο εργατικό κίνημα που επιμένει:
· στην ανάγκη οι αγώνες να σημαδεύουν τον πραγματικό αντίπαλο, την αντεργατική πολιτική του κεφαλαίου και του κράτους του και όχι να αφήνουν στο κάδρο μόνο τη σημερινή κυβέρνηση Μητσοτάκη.
· στην ανάγκη κοινού βηματισμού με τα περισσότερα από 400 Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που συντονίζουν την πάλη πανελλαδικά μετά την πλατιά σύσκεψη στο Σπόρτινγκ την οποία κάλεσαν σωματεία και ομοσπονδίες που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ.
Αυτό το δρόμο βαδίζουν ήδη σωματεία με ταξικό προσανατολισμό, που δηλώνουν ανυποχώρητα ότι δε συμβιβάζονται τα συμφέροντα εργαζόμενων και εργοδοτών, που αναμετρώνται στην πράξη με την εργοδοσία και το κράτος της, που δεν περιμένουν να «βρουν το δίκιο τους» από τα πάνω, από μια «προοδευτική» κυβέρνηση μπορούν ακόμα και να πετυχαίνουν μικρές προσωρινές κατακτήσεις, όπως απέδειξαν οι εργάτες της Cosco και στην e-food.
Αντίθετα, εκτός της ΕΣΑΚ, οι υπόλοιπες παρατάξεις συγκλίνουν, πέρα από τα διαφορετικά τους συνθήματα, στη γραμμή του άσφαιρου «αντικυβερνητικού μετώπου». Η Αριστερή Πρωτοβουλία αναφέρει στα λόγια το κεφάλαιο και την ΕΕ αλλά μας κατηγορεί ότι δε θέτουμε άμεσα «αντικυβερνητικά συνθήματα». Την ίδια στιγμή απευθύνει κάλεσμα αριστερής συνεργασίας με τα συνδικαλιστικά εξαπτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ(, ΑΡΑΝ, ΑΡΑΣ, Συνάντηση –Αναμέτρηση) στην πραγματικότητα ενάντια στην ΕΣΑΚ.
Δεν προκαλεί καμία έκπληξη αυτή η στάση τους, γιατί αυτές οι παρατάξεις μαζί με τις δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, σε όλες σχεδόν τις ΓΣ βρέθηκαν ενωμένοι να ψηφίζουν ενάντια στο πλαίσιο της ΕΣΑΚ.
Αυτές οι δυνάμεις που κατηγορούν την ΕΣΑΚ και το ΠΑΜΕ ότι δήθεν «δεν έχουν σχέδιο» αποδεικνύεται επίσης ότι υποκριτικά συμμετείχαν στην πρωτοβουλία του Σπόρτινγκ που συγκέντρωσε εκατοντάδες εργατικές οργανώσεις.
Πραγματική ταξική ενότητα και αλληλεγγύη στους πρωτοπόρους για την πραγματική ανατροπή της αντεργατικής πολιτικής
Οι δυνάμεις της ΕΣΑΚ και ευρύτερα του ΠΑΜΕ δε χωρίζουμε και δε διασπάμε τους εργαζόμενες/ -ους που απευθυνόμαστε με βάση τις προτιμήσεις τους στις βουλευτικές εκλογές. Προσπαθούμε να τους ενώσουμε σε μια πλατιά ταξική ενότητα απέναντι στον πραγματικό αντίπαλο. Μπαίνουμε μπροστά για την πραγματική οργάνωση της πάλης και όχι για την προκήρυξη απεργιών «στα χαρτιά». Είμαστε πραγματικά δίπλα στον αγώνα των εργαζόμενων της Cosco και της e-food και όχι μόνο στις ανακοινώσεις μας.
Οι υπόλοιπες παρατάξεις επιμένουν στην καιροσκοπική και ολέθρια για το κίνημα κατεύθυνση που επιμένει να συσκοτίζει τον αντίπαλο και να φωτογραφίζει τη «λύση» στην ανατροπή της «δεξιάς» κυβέρνησης. Οδηγεί σε αποκλιμάκωση και αναμονή της «λύσης απ’ τα πάνω» με μια ψήφο στις επόμενες βουλευτικές εκλογές. Αφήνει ορθάνοιχτο το δρόμο για να συνεχίζεται η αντεργατική επίθεση απ’ την επόμενη κυβέρνηση, ειδικά εάν είναι «κεντρο-αριστερή». Οδήγησε το κίνημα σε ήττα, αφοπλισμό και μετατροπή του σε τροφοδότη των συστημικών σχεδιασμών για κυβερνητική διαδοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Η πείρα, παλιά και πιο πρόσφατη απ’ τις πλατείες των «αγανακτισμένων» μέχρι τις κινητοποιήσεις στήριξης του δημοψηφίσματος και της «σκληρής διαπραγμάτευσης» του Αλ. Τσίπρα. Προσανατολισμός που έφερε απογοήτευση και έλυσε τα χέρια της «πρώτης φοράς» αριστερής κυβέρνησης να εφαρμόσει το δικό της Μνημόνιο.
Η απόσπαση της πάλης κατά ορισμένων μέτρων του νόμου Χατζηδάκη απ’ το συνολικό αγώνα ενάντια στην επίθεση του κεφαλαίου και της ΕΕ συσκοτίζει στην πράξη την ανάγκη οργάνωσης του αγώνα για το σύνολο των αναγκών μας, ενάντια στη στρατηγική της ΕΕ και του κεφαλαίου.
Δε χωρίζουμε τους και δε διασπάμε τους εργαζόμενους/ -ες με βάση το φύλο. Ανοίγουμε αγωνιστικά μέτωπο σε κάθε μορφή βίας κατά των γυναικών. Έτσι μπορούμε να χτίζουμε πραγματικά ισότιμες σχέσεις μεταξύ των δύο φύλων, βασισμένες στην εργατική συλλογικότητα, την ανιδιοτέλεια και το σεβασμό.
Είναι ώρα να δυναμώσουμε τις εστίες αντίστασης σε κάθε εργασιακό χώρο. Να κατοχυρώσουμε τη λειτουργία του Σωματείου μας στη βάση των αποφάσεων των Γενικών Συνελεύσεων, να γίνουν ακόμα πιο συχνές και πλούσιες στο περιεχόμενο, πραγματικό εργαστήρι αγώνα και προετοιμασίας των μαχών με την εργοδοσία και τις αντεργατικές κρατικές ρυθμίσεις, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς των ΝΑΤΟ –ΗΠΑ -ΕΕ.
Το μέγεθος της εργοδοτικής επίθεσης κάνει αναγκαίο το συντονισμό με τα άλλα ταξικά σωματεία στον κλάδο, το Συνδικάτο και την Ομοσπονδία Οικοδόμων, ειδικά για το στόχο υπογραφής Κλαδικής ΣΣΕ στις Κατασκευές, την οργάνωση του αγώνα για κάλυψη με ΣΣΕ και του κλάδου των Επιστημονικών Τεχνικών Υπηρεσιών.
Την κοινή δράση με τις δυνάμεις των αυτοαπασχολούμενων μηχανικών –τεχνικών για την κοινωνική συμμαχία στον κλάδο ενάντια στην κατάργηση της κοινωνικής ασφάλισης, στην πολιτική της «απελευθέρωσης» του επαγγέλματος, μαζί με τα υπόλοιπα κλαδικά Σωματεία που συσπειρώνουν μηχανικούς.
Μπορούμε να οργανώσουμε τον αγώνα μας με συνέχεια, διάρκεια και προοπτική κλιμάκωσης. Με στόχο τη συσπείρωση εργαζόμενων στους χώρους δουλειάς, με συγκρότηση επιτροπών του ΣΜΤ σε μεγάλους εργασιακούς χώρους, εργοτάξια και γραφεία.
Είναι απαίτηση ο κοινός βηματισμός με τα πάνω από 400 Σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που συντονίζουν την πάλη πανελλαδικά, σε κατεύθυνση σύγκρουσης με τον πραγματικό αντίπαλο, εργοδότες και ΕΕ. Με αίτημα την άμεση κατάργηση όλων των αντεργατικών νόμων ΝΔ –ΣΥΡΙΖΑ -ΚΙΝΑΛ που τσακίζουν Συλλογικές Συμβάσεις, εργασιακές σχέσεις και κοινωνική ασφάλιση.
Για τη συγκρότηση ενός μεγάλου απεργιακού μετώπου από Συνδικάτα, Ομοσπονδίες και Εργατικά κέντρα, για να κλιμακώσουμε την πάλη μας με πανελλαδική πανεργατική απεργία
ΓΙΑ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Η ΚΟΙΝΗ ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΓΩΝΑΣ ΤΩΝ ΣΥΝΔΙΚΑΤΩΝ
· Απειθαρχία για “να μείνει στα χαρτιά” ο νόμος Χατζηδάκη, οργάνωση και συντονισμός της πάλης για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων
· Υπογραφή συλλογικών συμβάσεων εργασίας με ριζικές αυξήσεις στους μισθούς
· Κάλυψη με ΣΣΕ όλων των εργαζόμενων με εξαρτημένη σχέση εργασίας ανεξάρτητα από τον τρόπο πληρωμής τους (μισθός ή Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών κλπ) στην προοπτική κατάργησης του δελτίου παροχής υπηρεσιών με κανονικές προσλήψεις με συμβάσεις εργασίας αορίστου χρόνου για όλους τους εργαζόμενους
· Μείωση του χρόνου εργασίας. 5νθήμερο-7ωρο-35ωρο.
· Όχι στη μονιμοποίηση της τηλεργασίας μετά το πέρας της πανδημίας
Ήρθε η ώρα να γυρίσουμε σελίδα!